Het begin van het nieuwe jaar ging gepaard met interessant nieuws uit hypothekenland. De Nederlandse neobank Bunq lanceerde een eigen hypothekenlijn en de Amerikaanse digital lender Milo biedt officieel de eerste cryptohypotheek aan. Dat deze laatste ontwikkeling niet vanuit een neobank komt is een teken aan de wand. Terwijl neobanken toenemend in de greep komen van het grote kapitaal dat ouderwets bankje wilt spelen, komt de échte innovatie inmiddels uit een andere hoek.
Disruptor met een houdbaarheidsdatum
Na een aantal jaar stellig te hebben aangegeven nooit geld te willen verdienen met geld, gaat Bunq dit jaar dan toch overstag. Waar het eerder al investeerde in hypotheken gaat Bunq vanaf dit jaar ook zelf hypotheken aanbieden. Wat schetst mijn verbazing? Als online bank gaan ze dit offline doen. Niet via een hip concept zoals pop-up vestigingen, een rondreizende koffiebar of in oldtimer busjes die door het land toeren, maar via het traditionele intermediair. Hier mag je als starter dan ouderwets bij een hypotheekadviseur aanschuiven om zo een hypotheek af te sluiten bij de “Bank of the Free”.
Dit is op z’n minst opmerkelijk te noemen. Denk er eens over na. Daar lig je dan als disruptor: op de stapel tussen de andere 45 hypotheeklabels die elk via exact hetzelfde kanaal dezelfde klanten proberen te bereiken met een een nauwelijks te onderscheiden propositie. Natuurlijk, Bunq belooft het allemaal binnen 24 uur te regelen, maar dat is geen innovatie – dat is efficiency. Zodra efficiency in een markt op deze manier wordt uitgeknepen, dan zit je ver voorbij de piek van de innovatiecyclus. Winst komt dan immers niet meer uit vernieuwing, maar verfijning. Vergelijk het met de renaissance die ontaard in het mannierisme of de barok die uitmondt in de rococo. Op een gegeven moment zit vernieuwing enkel nog in de vorm, niet in de inhoud. Meestal is dat het punt waarop er plots een nieuw morgenrood lonkt.
De cryptohypotheek
Als je het dan hebt over een hypotheekproduct hebt waarvan ik had gehoopt dat Bunq die had gelanceerd – al was het enkel voor de PR-waarde – dan is dit de crypohypotheek. Deze eer is echter voorbehouden aan een voorheen onbekende digital lender uit Miami met de naam Milo. Na alle initiatieven op het gebied van crypto-backed leningen was de eerste cryptohypotheek slechts een kwestie van tijd. Met mainstream platforms zoals Binance die al een tijdje cryptoleningen aanbieden was de vraag vooral uit welke hoek de cryptohypotheek zou komen.
Om me heen hoor ik veel scepsis over de cryptohypotheek die dan meestal aankomt op zoiets als “vandaag in een villa, morgen in een garagebox”. Dat is wat mij betreft vooral een kwestie van het feit dat onbekend onbemind maakt. De globale cryptomarkt wordt momenteel namelijk ingeschat op zo’n 2 biljoen dollar. Dat is zo’n twee keer het Nederlandse bbp en vertaalt zich naar zo’n 114 miljoen mensen die wereldwijd crypto currencies bezitten. Dat zijn enorme getallen en dat neemt enkel toe. De drempel voor het beleggen van spaargeld is niet alleen weggenomen door gemakkelijke apps zoals Bux, eToro en DeGiro – de negatieve rente jaagt mensen met spaargeld letterlijk de aandelen-, derivaten- of crypto-handel in. Alles is immers beter dan toeleggen op je hardverdiende geld door het op de bank laten staan.
Slightly out of Focus
Kijk je naar de primaire doelgroep van neobanken, dan mikken zij vooral op de Millennials en Generatie Z. Dit zijn de eerste digital-native generaties die (nagenoeg) volledig zijn opgegroeid in het internettijdperk. Voor deze generaties bestaat er geen tegenstellling tussen online en offline. Deze werelden vloeien voor hen naadloos in elkaar over. Ze onderhouden vriendschappen via Facebook, vinden een baan via LinkedIn, delen reiservaringen op Instagram en zoeken hun partner via Tinder. Zo makkelijk als ze een maaltijd bestellen of taxi laten voor rijden, zo makkelijk zijn ze eveens gewend om een bankrekening te openen bij Bunq, Revolut of N26.
Komt deze generatie straks op de woningmarkt, dan verwachten zij hun hypotheek net zo eenvoudig te kunnen regelen. Dat is echter slechts een hygienefactor. Veel belangrijker is dat hun bank op een eerlijke manier met hun vermogenspositie om kan gaan. Zij komen namelijk op de huizenmarkt met een lege spaarrekening, maar een gevulde cryptowallet. Hoewel veel van de Europese neobanken actief belegginstools integreren en/of stimuleren, falen zij vooralsnog om hun klanten terug te betalen met vertrouwen in het vermogen dat juist zij stimuleren op te bouwen.
Heb je de lens als neobank zo onscherp ingesteld dat je de vermogenspositie van je primaire klantengroep uit het oog verliest, dan wordt je als disruptor plots gedisrupt. En daar lig je dan als disruptor, op dezelfde stapel als al die incumbents waar je jezelf al die jaren zo hard tegen hebt afgezet. Wil je die wedstrijd winnen, dan moeten er nog een aantal flinke investeringsrondes tegenaan.
Geschreven door
